Donderdag een staalsplinter in m'n oog, vrijdag eruit laten halen, maar 's middags deed het zo'n pijn dat ik nogmaals naar de dokter moest. Doorgaans wordt het na het eruit frezen van de roest alleen maar beter, maar deze keer niet. Voordeel van de 2e keer kijken was wel dat het nogmaals verdoofd werd, waardoor ik het lang genoeg niet meer voelde om het een beetje te laten genezen. Het gekke van je oog is dat je vaak denkt ergens wat te voelen, maar dat het ergens anders zit. Ik dacht nog een splinter ergens anders te voelen, maar die zat er niet. Het was het oorspronkelijke plekje dat voor meer irritatie zorgde dan ik gewend was. Maar bij pijn aan je oog kun je je oog niet openhouden, sluiten helpt ook niet en in je rem-slaap draai je met je ogen waardoor je jezelf ook weer wakker maakt. Na een nachtje zonder slaap en een gekmakend jeukend pijnlijk oog was ik het na nog een dag een beetje zat.
Niets vergeleken bij Pukkelpop, natuurlijk, dit was vooral iritant en je weet dat het weer overgaat.
Ik had een brilletje op. Heb met slijpen altijd een brilletje op. Sommige van die rotzakkeen weten desondanks toch je oog te vinden. Heb nu weer zo'n duikbrilmodel, maar met weer zoals vandaag waarin je niet zweet, maar sproeit, beslaat zo'n ding nogal.
